Bovenstaande grote aquarel (‘Gaza’) heb ik gemaakt in de periode 12 t/m 23 november 2023. Ik werd geraakt door online foto’s over Palestijnse gezinnen die in het vernietigende oorlogsgeweld voor hun veiligheid vluchten van het noorden naar het zuiden van de Gaza-Strip. Bij enkele van die foto’s heb ik lang stil gestaan en getracht mij een beeld te vormen van de emoties die daarop bij de mensen zichtbaar zijn. Ik zag (doods)angst, woede, verdriet, pijn, depressie, (vooral) onbegrip, wanhoop, vermoeidheid en de haastige gedrevenheid een veilig oord te vinden. ‘Spullen pakken en wegwezen’, moeten ze gedacht hebben. Hier was geen tijd voor een gedegen voorbereiding; het gaat om overleven. Het was maken dat je weg komt en niet omkijken. Voor enkele van de jongere kinderen heeft de vlucht aanvankelijk misschien nog iets van een spannend gezamenlijk avontuur (met de ouders in de buurt), maar dorst, honger, vermoeidheid en genadeloos geweld zullen die kinderlijke onschuld snel hebben doen verdampen.

Ook dit existentiële drama raakt mij diep in mijn ziel en ik besloot er uit compassie en ter herinnering, als spiegel, een aquarel aan te wijden, waarbij ik één van de foto’s als aanknopingspunt voor de compositie heb genomen. Ik heb in een vrije interpretatie geprobeerd in de houdingen, uitdrukkingen en kleuren de gehele waaier aan gevoelens die ik beleefde vast te leggen in een soort “fresco”-achtige stijl. Het resultaat is voor mij een doorleefde momentopname van een onvoorstelbare gebeurtenis in een wankelende, verdeelde mensenwereld, die ook in dit conflict weer het verstand, het hart en de wil verloren lijkt te hebben.